Elefanten treffen 1997, Solla Thurmannsbang, Duitsland en Wintersport in Tsjechië

1997
De eerste bezoekers arriveren op ZATERDAG, zo'n zes dagen te vroeg dus. Het opbouwen van het treffen en het weer toon­baar maken van het dal achteraf vergt totaal twee weken werk voor de scouting. Van de spullen die ze vinden kan een leuk groepje mensen nog zo'n twee weken leven in de gevonden ten­ten, slaap­zakken etc. De gevonden spullen/eten/drinken mogen ze houden. 3 Weken voor het treffen was het nog -26 graden. Dit baart de organisatie veel zorgen, daar ze dan veel werk erbij krijgen. De dronken droppies moeten dan bij elkaar geraapt worden vanwege bevriezingsgevaar. Daarbij moet ook de hout verkoop uitgebreid worden, dus meer werk. En dat terwijl de gemiddelde houtopslag niet in ons clubgebouw past. Dit tref­fen, de eerste week van februari, was het gelukkig lekker warm. -5 graden zo ongeveer.

Om er te komen.
10 uur gereden vanaf Venlo, met vier zijspannen en zes personen. Vijf tankstops. Tanja kwam via China, met vliegtuig, trein, bus en liften. Zij deed er al met al iets langer over.  

Het treffen.
1 Persoon aanwijzen voor de boodschappen, hij haalt gemiddeld per dag; 15 bladen bier, 50 eieren, veel brood, spek en andere bende. En voor de laffaards een pakje melk en jus d'orange. Er wordt tussendoor een ruime hoeveelheid struikmaaltijden, knakworsten, rookworsten en andere vacuumhikmik genuttigd. Verder wordt er veel gelopen om warm te blijven en om te zien en gezien te worden.  

De gemiddelde tent.
De tent wordt naar believen op de maagdelijke grond (scheppen dus) gebouwd of op een zeiltje, of op een meegebrachte baal stro. Dan gaat in de tent het isomatje of een deken, dan een lucht-/veldbed. Daarop legt men de slaapzakken, liefst twee per persoon en gegarandeerd tot -10 graad. Daar overheen bij voorkeur nog een deken om de condens op te vangen, anders worden de slaapzakken nat. Per persoon verschilt het nog of men een kachel installeert of een kruik mee te bed neemt.

Meegebrachte spullen, wordt over het algemeen ter plekke vernietigd.
Twee paar ingekorte skies, om daar te kunnen stunten. 3 Parasols, niet tegen de zon maar staat gezellig in ons kamp. Twee ski-stokken, kosten maar een gulden in de kringloopwinkel. Nog steeds goed te vertrouwen campingstoelen worden afgedankt, dat scheelt weer op de terugtocht. Kindermuziekapparaatvoorindetent, voor Antonio die voor het eerst papa gaat worden.
3 honderdduizendklappers, waarvan er een in het vuur beland. Daar was het dus even zeer onaangenaam, want je zit gemiddeld een meter vanaf het vuur en dat is niet lekker vanwege de rondspringende rotjes. Twee paar gigantische gletsjerijzers voor onder de schoenen, loopt prima op ijs, sneeuw en asfalt. Maakt erg veel indruk op de omstanders vanwege de angstaanja­gende punters. Deze hulpmiddelen zijn weer mee naar huis gegaan, misschien wordt het nog eens glad. Ook ging er mee een opblaas-miep, om de helling mee af te glijden. Maar toen Antonio zich er met een plof op liet vallen, was ook Miepje bedankt en bleef er niet veel meer over dan wat latex vellen.  

De wintersport.
Zaterdag vertrekken wij vanaf Solla naar Zelesna Ruda, op naar het hotel. Eerst douchen en kamer inspecteren. Perfect dus. Dan de Bierstube, na de eerste bieren is unaniem de mening: goed hotel.

  Zondag skies huren. Tsja het ken effe duren, twee uur in de rij maar dan hebben we dan ook heel irritante lange latten, met stokken en loodwegende schoenen. Gelukkig kost het hier geen drol, dat verzacht het leed van 5 km lopen en op de terugweg je een breuk sjouwen in de stoeltjeslift. Genoeg aktie voor de zondag, dus een plan de campagne gemaakt voor de maandag, natuurlijk in de bierstube. Tussen de bedrijven door was ons al duidelijk geworden dat ski-lessen hier niet te verkrijgen zijn, dus besloten Ted, Yvonne en Lillian ons wel te bewerken op de skies.      

Maandag naar een redelijk vlak gedeelte gelopen met de klomp­schoentjes aan, hoefden we alleen maar de skies en stokken te tillen, welk een jolijt. De omstandigheden waren slecht, ijs en nog eens ijs, dus vallen, aauu!!!!!! en soms ook weer opstaan. Dat is dus niks, ik heb het wel gezien, voor mij hoeft dat geklooi niet. Roger en de rest ging aardig, tot dat ook Tanja na een gevecht met de sleeplift ermee stopte. Dus had ik weer wat aanspraak.

  Dinsdag lekker naar het dorp gegaan met de stoeltjeslift en geshopped. Maar algauw werd ik een beetje pips en de forel met groente en patat voor 6 gulden kon mij niet bekoren, dus ziek als een hond weer terug naar het hotel. Een echte aanrader: lijdend aan hoogtevrees en met een eng griepje dat mij aanzet­te tot pugen in de stoeltjeslift, joepie!!!!

  Maar de woensdag gezond weer op en vol enthousiasme de kroeg­verhalen van de rest aangehoord. Het ontbijt en avondeten in het hotel is een belevenis op zich. De eerste dagen hadden we een hoop bekijks als we op kousevoeten kwamen eten, met na­tuurlijk onze gemiddelde bikers outfit aan. Alles is volgens het lopend-buffet gebeuren, dus zagen wij ons genoodzaakt toch minstens drie keer op te scheppen. En vooral niet te weinig. Met de bolronde buikjes weer richting dorp, het sneeuwde inmiddels al aardig. De rest gaat skieen op een andere piste en wij gaan kijken voor een sleetje, daar kan je volgens ons ook een hoop lol mee hebben.   

                                       
Donderdag lijkt wel een afvalrace. Tanja probeert het nog even, maar geeft het toch op na menige schuiver. Wilco raakt geblesseerd aan zijn rib, moet hij maar geen stalen brillenko­ker in zijn borstzak stoppen. Dus wordt hij meteen aangewezen als de clubfotograaf, voor de nice shots. Tanja en ik rennen wederom naar het dorp voor een verjaardagstaart voor Ted. Hieperdepiephoera. En nog een slee, we zullen de anderen wel eens laten zien wat voor snelheid je kan behalen met zo'n ding. Genoeg buitenlucht gehad vandaag, dus de stube in voor een verjaardagsbiertje. We hadden de laatste dagen van deze week de perfekte barkeeper, hij hield ons goed nat en reser­veerde een tafel voor ons. Als anderen personen aan onze tafel zaten en wij kwamen binnen werden ze zonder pardon naar een andere tafel gebonjourd.

Vrijdag de laatste skie meters gemaakt, perfekt weer en de skievaardigheid is met sprongen toegenomen. Dus moet er deze dag gestunt worden door met name de heren. Lekker over een ondergesneeuwd schuurtje jumpen. Dat gaat goed, alleen is er een grote verscheidenheid in het neerkomen. 's Morgens is Gijs met de motor naar het dal gereden, opdat wij 's middags de ski's etc. daar in kunnen dumpen en Gijs kan dan het hele zooitje naar de verhuurzooi terugbrengen. Grappig gezicht, tien paar ski's, stokken en schoenen in en op de bak. Lekker gesleed.

Terugreis
Zaterdag moeten we de nodige kilometers maken richting huis, dus na het ontbijt vlug, vlug oppakken en wegwezen. De eerste paar honderd meter leed Wilma aan een vreselijke paniekaanval, de weg gaat bergafwaarts over puur ijs met hele verraderlijke bermen. Dus tranen met tuiten en een kwartier later als de anderen beneden aanbeland. Maar daarna gaat het gesmeerd, prima wegen en een stralend zonnetje. Het plan is om tegen de avond een pensionnetje op te zoeken, dus dat doen we. Voorbij Frankfurt rijden we de snelweg af en vinden al snel een zeer luxeus hotel, waar we zeer vriendelijk worden ontvangen. Goed eten en lekkere bieren, die heel rap worden aangevoerd.

Zondag nog zo'n tweehonderd kilometer gereden naar Tanja en Wilco, spullen afgeladen en naar Gijs en Lillian gereden voor soep en koffie. Aldaar ons huwelijks kado uitgezocht, te weten voor 200,- aan kleding uit Gijs zijn winkel, geruite blousen etc. Tegen drieen richting huis, lekker na twee weken gezel­ligheid, zuiperij, vreterij en ruim tweeduizend km. weer in je eigen bedje.                                                                                                                   

Groetjes van Desinfected MC