Dinsdag 4 juni '96      {IOM}           [licht bewolkt / fris]

Vandaag een beetje rondgelummeld en boodschappen gehaald in Peel. Hier vandaan was Roger nog teruggereden om zijn fotoca­mera te halen want er stond een rood/gele-BMW-K1-met-zijspan en dat is Wilma d'r tweede liefde. Later hebben we in Kirk Michael nog naar de races gekeken, o.a. zijspannen en classics. Het is angstaanjagend met wat voor snelheden die lui door zo'n dorpsstraat heen racen. Hier zagen we nog een K1-met-zijspan, dus Wilma d'r dag kon niet meer stuk.  
Later op de camping hebben we de "vrij­ge­zellen" kleding voor Kijmpe & Ida in elkaar geflansd, met de tekst op de rug "I'm too stupid to stay single" De jurk is voor Kijmpe en het oude vestje voor Ida, daarbij kregen ze nog een hele sliert lege bierblikjes achter zich aan gebonden. Ze moesten zo eerst over de camping lopen. Daarna bij een chinees in Peel gegeten en door naar Douglas. Hier hielden we een soort van kroegentocht en moesten Kijmpe en Ida (inclusief blikjes) een wandeling over de boulevard maken. Ze hadden genoeg bekijks en er zijn honderden foto's gemaakt.  We raakten ze ook niet snel kwijt in de mensenmassa, want die bierblikjes maakten zoveel herrie dat je ze op een halve mijl afstand nog kon horen.  
Toen (zonder blikjes) een discotheek in gegaan. Deze had goeie stevige jaren 70 muziek en videobeelden van motorraces.  

Woensdag 5 juni '96    {IOM}           [licht bewolkt/ 18 gr.]

We wilden naar het zuiden van het eiland rijden, naar de "Calf of Man" om daar de zeerobben te gaan aanschouwen, maar toen we in de bergen aankwamen reden we in de laaghangende wolken en zagen we dus geen pukkel meer. Dus we zijn omgekeerd en via kleine weggetjes naar Douglas gereden. De wegen zijn trouwens over het hele eiland verdomd slecht, behalve dan het ruim 60 km lange "circuit". In de stad hebben we lekker lopen slenteren in het centrum en wat gewinkeld. Toen we terug reden stonden we in de file omdat de races nog bezig waren. Uitein­delijk, via een omleidingsroute, kwamen we uit in Peel en via de kustweg weer op de camping. Daar met z'n allen (zo'n 16 personen) voor de tent gezeten met een biertje, biertje.....  

Donderdag 6 juni '96     {IOM}         [zonnig / ruim 18 gr.]

Dit is de dag voor Kijmpe en Ida. 's morgens ben ik (Roger) vroeg opgestaan om met de "jongens" twee rondjes circuit te rijden. Het eerste rondje duurde bijna 50 minuten, het tweede ruim 47 min. (de gemiddelde snelheid werd aardig omlaag ge­bracht door een vrachtwagen-met-stenen voor ons, de heuvel op, waar we niet voorbij konden en diverse stoplichten) Rene, die in het zijspan zat, zou het tweede rondje gaan filmen, maar zijn camera wei­gerde alle diensten, dus toen maar geen "on board camera expieriënce" De route over het circuit is goed te rijden zeker met Johan Schenk als gids. In de dorpen en steden moet je je aan de snelheid houden (30 mph), buiten de dorpen en steden is er geen snelheidsbeperking, dus GAZZZZZ!!!

Later in de morgen zijn we de feesttent gaan versieren en begin van de middag was het zover. Kijmpe en Ida, in pak, bij ons in de zijspannen. Via de kustweg, inclusief de "Devils Elbow" (wieltje omhoog), naar Peel. Aldaar in Town Hall ge­beurde het, na de officiële ceremonie werd er nog een inter­view afgenomen door de plaatselijk krant, inclusief een hele hoop foto's (zie het knipsel op de club). We zijn toen terug gereden via het circuit naar Kirk Michael, alwaar we in de pub hebben gegeten. Ida had de hele dag door aardig wat bekijks met haar "open ruggetje". 's Avond een schitterend feest gehad met bezoekers uit alle hoeken van de wereld o.a. het complete side-car-racing-team uit Nieuw Zeeland, die nog een traditionele Maori dans hebben uitgevoerd (de Haka).

Het was beregezellig en de laatsten (waaronder ik/Roger) gingen om half zeven naar bed.  

Vrijdag 7 juni '96         {IOM}           [bleek zonnetje]

Iedereen kwam wat langzaam op gang en er waren ook diverse aspirines nodig om een bepaald gevoel weg te werken. Kijmpe zat alweer aan het bier want de laatste 20 Grolsch beugels moesten ook op. Er was al iets van 200 liter op gegaan. Loek en Estrella zijn al weer vertrokken, ze konden hun bootreis niet veranderen naar een later tijdstip. Wij zijn later met Rene, John en Marjan naar de Calf of Man wezen kijken, alwaar de zeerobben zich af en toe lieten zien. Na daar een tijdje te hebben rondgehangen zijn we binnendoor weer naar het noorden van Man gereden en zijn we naar het motormu­seum in de 'moun­tains' gegaan.  
Daar zagen, en hoorden, we Kijmpe nog voorbij stuiven op z'n MuZ. Wild geba­rend naar een vent op een Fire­blade (ofzoiets), die ging waarschijnlijk niet hard genoeg. Toen nog wat borden langs het circuit weggehaald, als zijnde 'souvenir'. Daarna wat te eten gemaakt en na een paar biertjes ging bij iedereen het licht al uit.  
Raar he, na zo'n avond ervoor.  

Zaterdag 8 juni '96       {IOM}         [zonnig / lekker warm]

Vanmorgen zijn Johan en Inge vertrokken, en wij zijn met een groepje naar Douglas gegaan, om wat inkopen te doen en een knelring te zoeken. Dit voor Roger zijn motor, hier was een LPG leiding gebroken. Voor de rest geen probleem, want er is toch geen LPG op dit eiland. De knelring vonden we, uiteinde­lijk, via een parkeerwacht die ons verwees naar een loodgieter die aan auto's sleutelde. Na de verplichte rondes langs de (talloze) souvenir winkels zijn we weer teruggegaan naar de camping. Snel wat te eten gemaakt, want we zouden met z'n allen naar de kermis in Douglas gaan. Toen we daar aankwamen ging 'ie net dicht. Al om 22.00 uur! Belachelijk op zaterdag­avond.  
Dan nog maar even over de boulevard. Na een tijdje te hebben rondgesjokt was daar ook wel de lol vanaf en zijn we terugge­gaan naar de camping. Daar kwamen we allemaal wat loom aan en sommige ook wat blauw. Dit na Kijmpe zijn plastic-zak-ontwijk-en-rem-poging-met-een-Toyotabus. De laatste restjes bier maar opgemaakt, want morgen gaan we naar Ierland.  

Zondag 9 juni '96     {IOM-IRL}        [zonnig later regen]

Lekker uitgeslapen, want van slapen komt aankomende nacht niet veel. Ontbijten en dan met z'n allen de feesttent opbreken en de andere troep opruimen van het kampement van Kijmpe en Ida. De diverse viskisten weer volgeladen en de platen hout weer teruggebracht naar Paul, de campingmanager. Deze was trouwens met alles zeer behulpzaam. Om een uur of vijf zouden we gaan eten in de pub, maar deze was zondags gesloten tussen 3 en 7. Dan gelijk maar richting boot. Afscheid genomen van de rest en in een miezerregentje naar Douglas gereden. Eerst wat gegeten en nog een bouwpakket gekocht van een BMW-zijspan-racer uit de 50/60er jaren. Opgesteld voor de boot en om 19.30 uur konden we de boot op. We kwamen als één van de eersten aan in de lounges, zodat we alle ruimte hadden. Op het plekje waar wij zaten was het best uit te houden en om 22.30 vertrok de boot. Het was aardig ruw, maar met een beetje lezen, tukkie doen en wat te eten halen wordt het zo....  

Maandag 10 juni '96      {IRL}      [eerst regen -> rede­lijk]

We varen nog steeds rustig verder, na een paar tukkies komt Noord Ierland in zicht. Uiteindelijk rijden we om vier uur 's nachts van de boot af, zo Belfast in. Om dat tijdstip is het uitgestorven en via een stuk snelweg zaten we zo aan de kust ten noorden van Belfast. Het begon inmiddels al licht te worden en we hebben een prachtige kustweg gevolgd. Om een uur of 7 kwamen we aan bij de "Giants Causeway", een of ander natuur­verschijnsel aan de noorkust van Noord Ierland. Heel mooi om te zien.  
Omdat we nog steeds geen geld hadden kunnen halen, de automa­ten slikken geen eurocheque passen en de banken waren nog dicht, besloten we om maar gelijk door te rijden naar Repu­bliek Ierland. De grens stelde niet veel voor, wat wel opviel waren de omheinde en bewaakte wooncomplexen in Londonderry. Bij de grens waren ook geen banken of grenswis­selkantoren dus maar doorgereden naar Letterkenny, de eerste grote stad in de buurt. Hier vonden we een bank die ons pasje slikte. Gelijk maar 200 "Punt" gehaald (de ierse £) en op zoek gegaan naar een camping. In de buurt was niet veel, dus zijn we nog 50 km doorgereden naar Dungloe of An Clach­án Liath, zoals op de wegwijzers staat.  
De wegen binnendoor variëren van zeer slecht tot uitermate beroerd, afgezien van af en toe een kilometertje of twee nieuw asfalt. Hier kwam Roger er ook achter dat zijn kuipsteun gebroken was door al dat gerammel op de wegen van Man en Ierland. Op de camping aangekomen snel de tent opgezet en eindelijk SLAPEN!  
Om negen uur 's avonds werden we wakker en na ons ontbijt zijn we een stukje gaan wandelen, het was windstil en het stikte dus van de midgies. Na een korte wandeling belanden we in een pub. Hier hebben we voor het eerst Guinness gedronken en dat beviel wel. We raakten ook in gesprek met wat Ieren aldaar en we weten nu gelijk alles over de verhouding tussen de Ieren en Engelsen en hoe de de Ieren denken over voetbal. Na 3 pints p.p. zijn we om half één teruggegaan naar de tent.  

Dinsdag 11 juni '96        {IRL}           [regen - veel wind]

Wakker geworden met het plan om vandaag weer te vertrekken, maar het regende ontzettend, dus verder slapen. Om 10.30 de restjes ontbijt opgemaakt en lekker gedouched. Roger heeft zijn benzinekraan schoongemaakt en zijn kuipsteun met grote tyraps gerepareerd, dit onder de luifel van de tent. 's Middags toch maar de wandelschoenen aan gedaan en naar de super­markt gegaan voor veel levensmiddelen. In de tent eten gekookt en, jawel, tegen de avond werd het droog maar het waaide nog steeds ontzettend hard.  
Na het eten merkten wij de werking van Guinness op, het werkt beslist laxerend en wat een rare kleur....
's Avond reisplan­nen gemaakt en allerlei informatie over Ierland uitgeplozen. Tevens dit verslag tot nu toe geschreven, want daar waren we nog niet aan toe gekomen. Radiootje aan en schrijven maar.  
P.S. goeie muziek gehoord van Sheer.  

Woensdag 12 juni '96        {IRL}      [regen -> zonnig/wind]

De wekker ging af om 7.15 want we willen een hoop rijden, maar het regende, dus zijn we nog maar een half uurtje blijven liggen. Toen waren er wel blauwe luchten maar nog steeds een hoop wind. Tegen tien uur de Yamaha aangeduwd (waarschijnlijk weer de dynamo kapot) en gaan met die banaan. Een mooie route uitgestippeld langs de kust van co. Donegal (co.= county = provincie). De wegen zijn hier zo godgeklaagd klote, dus na een paar prachtige vergezichten, oceaan, leuke dorpjes en een rondje lopen in de stad Donegal, hebben we de meer gangbare routes opgezocht.  
Net toen we dachten dat het wegdeksel ons iets meer rust zou gunnen, torpedeerde Wilma een fles appeltjesshampoo en creme­spoeling. En schoon dat het asfalt was! Dit alles viel uit het kontje van d'r zijspan, waarvan de sluiting was losgerammeld.  
Deze was dus niet bestand tegen het ierse wasbord wegdek, ik hoop dat onze Koni's dit overleven.  
Uiteindelijk toch op de camping Carrowkeel nabij Castlebar aangekomen (ze hadden weer eens een wegnummer veranderd).  
De camping is erg mooi en is van een nederlands stel; Klaas en Patricia, ook motorrijders. Het zijn ex-leden van MC de Vlotte bak (van het blubbertreffen) In hun kantine hebben we lekker gezeten, eerst een traditioneel iers gerecht gegeten (aardap­pelen, spek, kool overgoten met peterseliesaus. Jammie!) Daarna, onder het genot van live-muziek, hebben we het reis­verslag gelezen van Jan & Babette (ook van de Vlotte bak) die nu met een wereldreis bezig zijn. Na ettelijke bieren werden we de kantine uitgeveegd, slapie doen.

Donderdag 13 juni '96      {IRL}       [veel zon, prima weer]

We hebben goede verhalen gehoord over Achill island, daar gaan we dus naar toe. Achill is gescheiden van het vasteland (voor zover je in Ierland van vasteland kan spreken) door een pisstukje oceaan en verbonden middels een brug van zo'n 10 meter lengte. Aldaar volgen we de Atlantic Drive, zo kom je dus in alle hoeken en gaten van het eiland. Eerst volg je de kustlijn en zie je bergen, rotsen, affijn prachtige vergezichten. Dan een bergje op met hellingen van 25% of steiler en dan heb je een adembenemend uitzicht over de atlantische oceaan en het eiland zelf.  
Overal lopen schapen en koeien los op de weg, en vergeet de honden niet! We hebben de fundamenten gezien van een verlaten stad maar dat was niet zo heel interresant, want stenen zien we al genoeg op dit eiland. Het is één grote rotspartij en overal liggen keien. Waar geen rotsen zijn, is turf afgegra­ven, dit doen ze echt overal waar het mogelijk is. Volgens ons gaat het geheel willekeurig en overal zie je turf te drogen liggen. De open haard op de camping brandt ook op deze brok­ken. In Nederland hebben wij ook wel turf gezien, dat lijkt een beetje op bakstenen, hier zijn het ruwe brokken. Onderweg ook nog Rododendron gezien, ongelofelijk, hele stra­ten lang zijn paars van de bloesem.  
Roger heeft ook nog een bergje beklommen met het span, dat was zo steil en smal dat je er spontaan hoogtevrees van kreeg. In de baai onderaan het weggetje lag een lieflijk strandje, met het blauw/groene water zag het er haast tropisch uit.  
Ergens op de route (weer eens oplos-) koffie gedronken en meteen moesten we besnuffeld worden door een stuk of vijf honden. In alle soorten en maten. Je ziet ze hier ook overal en het liefst midden op de weg.  
Op de terugweg door Castlebar heen gebanjerd om de stramme benen even te strekken en om boodschappen te halen. Terug op de camping een lekker biertje genomen. Dat hakte er lekker in en dus maar niet gekookt, maar weer bij Klaas en Patricia gegeten. "Irish stew", met lekker veel cayennepeper. Patricia is voor ons aan het uitzoeken of die rally (treffen) waar we een knipsel van hebben iets voor ons is, het schijnt van wel.  

Vrijdag 14 juni '96      {IRL}           [zonnig / 20-25 gr.]

Rustig opgestaan en alles ingepakt. Daarna bij Klaas en Patri­cia echte koffie gedronken en foto's bekeken van het opknappen van de camping en van trips in de omgeving. We zijn pas tegen twaalven vertrokken richting Skreen, alwaar dat treffen zou zijn van de Emeralds M.C.C. Op zich was het maar ongeveer 100 km (ruim 2 uur rijden, zoals ze het in Ierland zeggen), maar wij zijn lekker binnendoor gegaan. Via mooie toeristische weggetjes langs de kust.  
In het noorden van co.Mayo een museum bezocht die een expositie had over het veen en de historie van Ierland. Er zit namelijk nogal wat onder dat veen waaruit een hoop is op te maken over vroeger. Je had daar ook een prachtig uitzicht over de steile kliffen van de atlantische kust.  
Verder op weg over wegen die net waren voorzien van een nieuwe slijtlaag (SLOW Loose Chippings!) Als je daar over heen reed leek het wel oorlog in de spatborden en rond je helm. Om een uur of vijf kwamen we aan op de plaats van bestemming; de "Coragh Dtonn" pub. De pub was er inderdaad, maar nog geen motorrijder te zien. Wij naar binnen om te vragen of er hier een treffen zou komen en jawel, we zaten goed. Maar de eerste zouden 's avonds pas komen en de meeste pas morgen. Dat hebben wij weer. Na even even overleggen besloten we om te blijven en te wachten op wat zou gaan komen.  
Eerst twee Guinness en toen de tent opzetten, het gras was net omgehakt met een botte zeis. We zagen nu het affiche van de club en het is hun 20e treffen en "all welcome". Uiteindelijk arriveren er een paar en we maken een praatje met ze. Op vrijdags is het nooit zo druk maar op zaterdag verwachten ze 200 tot 300 man. Er spelen 2 bands en er komt een 'comedian'. 's Avonds hebben we met een groepje van de Emeralds in de pub gezeten en ook nog met een Ierse biker in een rolstoel zitten kletsen. Hij was bezig met een aangepaste trike, aleen willen ze in Ierland geen gehandicapten verzekeren!?! Hij was ook lid van een club voor "disabled motorcyclists" die dit soort dingen beter wil regelen. Om twaalf uur werden we uit de pub geveegd want de Garda (politie) stond voor de deur. Daarna nog even bij het kampvuur gezeten.  

Zaterdag 15 juni '96       {IRL}           [zonnig en heet]

Toen we wakker werden moesten we, zoals gewoonlijk, onwijs pissen. De pub was nog niet open dus zijn we maar bij het riviertje gaan zeiken. We hebben daarna ontbijt en koffie gemaakt voor de tent. Aangezien er weer geld en bier nodig was, zijn we naar de stad Sligo geweest. Terug op het "tref­fen" hebben we lekker met een pint lager zitten kijken naar wat er allemaal zou komen. Nou, in de middag bijna niks! Pas aan het begin van de avond begon het een beetje vol te lopen.  
We hebben tussendoor nog een tukkie gedaan, want die paar pinten bier waren toch wel aardig in onze oogleden gekropen.  
's Avonds was het allemaal een beetje tam, het kwam allemaal een beetje laat op gang en het stopte weer te vroeg (de Garda stond weer voor de deur). We hebben wel aardig bijgepraat met de Ieren over Ierse treffens, waar we nu zaten was één van de mindere.  
We hebben voor volgend weekend ook weer een treffen, vlakbij Dublin en daar wilden we toch al heen, dus hebben we de plan­nen bijgesteld. We gaan morgen niet richting Dublin maar eerst naar de Burren, een bergachtig kustgebied vlak onder Galway.  

Zondag 16 juni '96       {IRL}       [zonnig-nog steeds heet!]

Niet lekker wakker geworden, zweterig en ik (Wilma) moest echt naar de wc! Dus om 8 uur vrolijk de pub in voor de boodschap.  
Velen zijn al aan het inpakken maar Roger lag nog te pitten en ik kan de slaapzak niet oprollen met hem er nog in. Dus maar een praatje gemaakt met Aggie van de 'Bikers Bible' (geen religieuze toestanden maar een treffenkalender). Zij bood ons aan om bij hun te logeren als we tijdens onze vakantie in de buurt kwamen, dat doen we zeker.  
Toen werd Roger zo ongeveer wakker en besloten we zonder ontbijt te vertrekken. Het was inmiddels al weer bloedheet, dus snel inpakken en rijden. Onderweg zouden we ontbijten maar dat duurde even, hetzelfde als LPG tanken. Uiteindelijk hebben we gegeten in Knock, een bedevaart plaats, hier was alles open op zondag. Onderweg zijn er verrassend weinig (weg)restaurantjes en pubs langs de 'grote' weg en wat er al staat is gesloten op zondag (katholiek land hè).  
Uiteindelijk langs Galway gereden richting de Burren. Langs de baaien, die nu vanwege de eb droog lagen, over de kustweg richting Lahinch, waar we een camping hebben uitgezocht. Vandaag is van de BMW de 2e kuipsteun gebroken door al het gerammel. Het wordt nu toch wel spannend want er zijn maar 3 steunen.  
's Avonds nog even door het dorp gebanjerd en een pint genomen op de boulevard, oftewel "promenade" zoals de engelsen/ieren dat noemen. Voor de tent een kleinigheid gegeten, want het 'all-day-breakfast' zat er nog. Voor de rest hadden we niet veel puf, want het rijden op deze wegen is dodelijk vermoei­end. Vroeg naar bed.  

Maandag 17 juni '96      {IRL}      [zonnig-wederom heet]

Als we wakker worden is het een drukte van belang, iedereen om ons heen is aan het inpakken. En wij maar lekker loeren onder het genot van een bakkie koffie. We zien trouwens niet zoveel roodharige Ieren, maar ze zijn wel allemaal rood verbrand, grappig volkje!  
Voor we een toerritje gaan rijden eerst maar weer wat tyraps aan de kuip van de BMW knopen. Lekker toeren terwijl de was wordt gedaan voor irl.£7,50. Na ongeveer 250 meter reden we al goed fout en nadat we door hadden dat we een kasteel hadden gemist, hebben we toch maar de goede weg opgezocht. Affijn, het kasteeltje uiteindelijk gevonden en dus bezocht. Er was een mooie expositie met foto's van kastelen 100 jaar geleden en foto's hoe ze er nu uitzien.  
Doorgereden door de Burren, een maanachtig landschap, en daarna de Aillwee caves, een grot dus, bezocht. Ook heel mooi en een goede uitleg van de gids. Vervolgens weer een stukje langs de kust gereden en door de Burren, langs de Slieve Elva, de hoogste berg van dit gebied. Het weggetje wat we hadden uitgezocht om dwars door de bergente gaan, was zeer slecht. Een hoop kuilen en gaten en op een gegeven moment was de weg afgesloten. Wij dus maar linksaf, want we wilden ook niet terug rijden, over een grindpad met grote brokken die tegen de onderkant van het span aan kwamen.  
Daarna de route weer opgezocht om de 'Cliffs of Moher' te bekijken. Dit was nog een beste klim vanaf het parkeerterrein en rond de 'tower of O'Brien' hadden we zo'n mooi uitzicht, dat we maar niet hogerop zijn gegaan. Prachtige kliffen, veel vogels (pape­gaaiduikers) en een strakke oceaan. Terug op de camping hebben we de was opgehaald en bij de tent gezeten en gegeten. Omdat er in het dorpje gaan bier werd verkocht (er was geen 'off licence') moesten we 's avonds weer de pub in, erg hè! De eerste pub waar we kwamen had een zangeres met gitaar. De volgende pub had een oorverdovende traditionele ierse band. Schitterend! De Guinness smaakte ook weer opperbest. Op het laatst stonden er allemaal dansende lui in de pub. We hebben ook nog de Ierse versie van 'het kleine cafe aan de haven' gehoord. Met de laatste ronde nog twee Heineken blikken besteld om voor de tent op te drinken. In de pub had de Guinness zijn invloed al laten blijken op de darmen van Wilma en dat zou nog wel even doorgaan.  

Dinsdag 18 juni '96       {IRL}       [lekker weer-harde wind]

Wilma ging eerst naar de wc, tijdens het ontbijt weer naar de wc. Uiteindelijk zijn we vertrokken richting Dublin. Eerst over kleinere wegen naar de doorgaande route, die schoot zo goed op zodat we besloten het rustiger aan te doen. Weer eens een keer 'Fish and Chips' en een paar bakken koffie. Toen nog een kleine 100 km naar Dublin. Bijna helemaal goed gereden tot we in Clondalkin kwamen, na enig navragen..... camping weg!  
Althans, nog niet geopend, toch nog even zoeken maar dat had weinig zin. Dus waagden we ons op de randweg van Dublin.  
Affijn, keurig de goede weg gevolgd tot er allemaal plaatsna­men voorbij kwamen die op onze kaart niet te vinden waren. De weg kwijt dus. Het was wel een heel mooi stukje om de weg kwijt te zijn, bergje op, bergje af, hier en daar een haar­speld­bochtje. Maar naar goede Ierse gewoonte was het wegdek weer zwaar klote. Uiteindelijk via de randweg en daar, via stop­lichtsprint na stoplichtsprint, toch de camping in Shankill gevonden. Deze is wel vrij prijzig maar er geen andere zo dicht bij Dublin.

Woensdag 19 juni '96     {IRL}    [eerst bewolkt->zon­nig/warm]

Informatie ingewonnen over het openbaar vervoer, dus een combinatiekaart gekocht voor trein en bus. Met de trein naar Dublin. Als je van schoenen-, tassen- en souvenir-winkels houdt is het een eldorado, voor ons is het dus niks. Pubs zijn slecht te vinden in het centrum en een terras hebben ze bijna nooit. We hebben voor iedereen ansichtkaarten gekocht.   
Na het eten (cod & chips) weer op zoek naar een pub maar deze zitten bijna allemaal rotvol vanwege het voetballen op TV.  
Wij maar weer lekker terug naar de camping met de bus. Dit was ongeveer het hoogtepunt van de dag, lekker voorin/bovenin de dubbeldekker, lekker door de buitenwijken van Dublin. We zien nu meer van de stad als na een dag lopen. Op de camping alle kaarten geschreven naar het thuisfront. Na een blik 'Tennent lager' lekker slapen.  

Donderdag 20 juni '96       {IRL}        [bewolkt, wel lekker]

Vandaag eerst weer een kan olie gehaald voor de BMW, want hij had weer dorst. Daarna een buitenwijk van Dublin ingereden om wat dia's te maken van mooie oude huizen. Toen de bergen in ten zuiden van Dublin, de 'Wicklow Mountains'. Prachtig mooi. We zijn nog bij de hoogst gelegen pub geweest, 'Fox's Pub' en ook nog een overzichtsdia gemaakt van Dublin.  
We zijn verder door de bergen richting zuiden gegaan. Onderweg zgen we een bordje met de vermelding "waterfall", daar wilden we dus heen. Via een klein weggetje het dal in, kwamen we op het Powerscourt landgoed (5500 ha groot) waar echt een mooie 120 meter hoge waterval is. Vervolgens gingen we verder naar het zuiden en toen gingen we echt over de Wicklow Mountains.  
Adembenemend mooi en maar zo'n 15 km vanaf Dublin. Prachtige bergen en veen landschappen, je waant je zo in de schotse hooglanden. Uiteindelijk kwamen we weer uit de bergen (met zoals gewoonlijk slechte wegen) en zijn we via de kust weer teruggereden naar de camping in Shankill. Hier hadden we voor de verandering wegen als een biljartlaken. Op de camping hebben we zelf eten gekookt; hutspotsoep, het was een béétje mislukt, maar wel lekker. Met vette jus mèt klonten. Biertje, afwas, biertje, slapen.  

Vrijdag 21 juni '96    {IRL}      [beetje regen-bewolkt-fris]

Tijdens het ontbijt spetterde het een beetje maar dat stopte al weer snel, wel bleef het tijdje dreigend bewolkt. Om onge­veer 11.30 uur reden we van de camping weg, dwars door Dublin op de M1/N1 naar het noorden. In Dublin de weg gevolgd naar Malahide, alwaar we een modelspoorweg willen bezoeken. Na diverse omzwervingen door allerlei kustplaatsjes en buitenwij­ken van Dublin, kwamen we daar om 1 uur aan. Op naar de 'Fry Modelrailway'! Daar hing een bordje "closed for lunch" dus wachten tot 2 uur. De spoorweg was heel mooi en groot, goed gedetailleerd (schaal "0") en computergestuurd met bijbehoren­de tekst en uitleg en treingeluiden. Ook de dubbeldekker bussen en trams reden rondjes. Verder naar het noorden richting Dundalk, over de zeer drukke N1. Op een stukje 4-baans weg werden we ingehaald door een truck-met-oplegger, terwijl we zelf al 115 km/h reden! Vlak voor Dundalk, bij een pompstation, aan een motorijder gevraagd naar het treffen. Maar hij stuurde ons naar Louth, daar zijn a.s. weekend races en geen motortreffen. We zouden bij de plaatselijke "Tourist Information" gaan vragen, maar we zagen een aantal motoren voor een pub staan en dus de eigenaars opgezocht. Bij de derde pub hadden we er één te pakken. Die heeft ons naar het treffenterrein toegebracht. Het was bij een pub op een groot grasveld met een feesttentje erop.  
In de pub zaten al twee leden van de organiserende club, de "Iron Horsemen". Na twee pints Guinness hebben we de tent opgezet en toen weer terug de pub in. De pints bleven komen en we hebben lekker zitten ouwehoeren met de, inmiddels meer gearriveerde, clubleden. Later op de avond gingen ze, heel stiekem, zitten blowen op een heel grappige manier. Kijk maar op onze dia's. Er was ook een meisje die nog wat liedjes heeft zitten zingen, al met al zeer gezellig. Om middernacht gingen de deuren en gordijnen dicht van de pub, maar we hebben nog tot 1.30 kunnen bestellen en om 2 uur werden we eruit geveegd.  

Zaterdag 22 juni '96    {IRL}     [geheel bewolkt - frisjes]

Na weer een overvloedig ontbijt op een nog verlaten treffen­veld, gingen we naar de stad om geld te pinnen. De flappentap noemen ze hier "a drink-link" In de stad een T-shirt gekocht voor René, nu nog alleen een souvenir voor Bertus. Toen terug naar 't treffen om de fototas te halen voor een ritje in de omgeving. Er was niet veel te beleven. In Louth, waar we al een stukje van een stratencircuit (strobalen etc.) hadden gezien, was ook nog niks te doen (Joey Dunlop was er nog niet). Dus terug naar de tent voor een wip en een slapie.  
's Avonds met verschillende lui zitten kletsen, o.a. Mona en Fergie, die ons uitnodigden voor een verblijf in hun huis, we zijn altijd welkom, ook al duurt het 10 jaar voor we weer eens terugkomen in Ierland. Na meerdere van dit soort gesprekken zijn we ervan overtuigd dat we terruggaan naar Ierland, zoveel vriendelijkheid kun je niet weigeren.  
Het was een gave avond, met meer dan genoeg Guinness, fish & chips met gravy en een prijs voor de langste afstand. Om een uur of half twee werd de kroeg langzaam leeggeveegd, dus vertrok iedereen, met het meubilair van de pub, naar het kampvuur. Niemand zat in de 'marqee' (feesttent) omdat daar de muziek keihard was, wel goeie muziek tot ongeveer 5.30 uur.  
Wij zijn rond 2.30 naar bed gegaan voor een "goede" nachtrust, want zondag moeten we kilometers maken.  

Zondag 23 juni '96     {IRL}    [grijbewolkt-fris,maar droog]

Omdat we gisteren al de kleine dingen hadden ingepakt, hoefden we niet echt veel meer te doen. Toch was dit al te veel voor het arme bonkende hoofd van Wilma. Eerst maar voorzichtig de, al gesmeerde, broodjes opgegeten en vruchtensap gedronken. Tegen 10.30 gaan rijden, dwars over het stratencircuit. Dus niet! Dat was al afgesloten, dus omrijden om de route weer op te pakken. We rijden grotendeels binnendoor want de N1 willen we vermijden, gezien onze ervaringen van vrijdag. De rit gaat voorspoedig over redelijke wegen, dus het schiet lekker op. 10 km voor Thurles nog een "Irish Breakfast" gege­ten, de katers waren inmiddels weg. En toen op zoek naar het huis van Noël en Aggie. In het dorp Twomileborris even gestopt om op de kaart te kijken en toen we weer wilden optrekken kwam er een hoop geratel achter uit de BMW. En niet vooruit komen.  
Het cardan is aan stront, shit happens. Gelukkig hebben we het telefoonnummer van Noël en Aggie, dus bij een vriendelijke meneer gebeld, gelukkig ze zijn thuis, de situatie uitgelegd en ze komen eraan. No problem!  
Ik (Wilma) heb Roger naar hun huis gesleept, het achterwiel draait gelukkig nog en het was nog maar zo'n 2 km. Daar eerst bijgepraat en koffie gedronken. Toen de ANWB gebeld en het verhaal verteld. Roger had het benodigde onderdeel thuis liggen, dat moest dus opgehaald worden en per vliegtuig hierheen. Na ettelijke telefoontjes naar de buurman René, Bertus en MC Roadrunner is het onderdeel gevonden. Maar toch maar even het achterwiel eruitgehaald om te zien of er niet meer schade is.  
Shit happens again, ook de meenemer in het wiel is dusdanig beschadigd dat er geen mogelijkheden meer zijn om de boel ter plekke te repareren. Ondertussen regelden Noël en Aggie dat we bleven eten en slapen (no problem, relax). Inmiddels weer de ANWB verteld van de verdere schade en nu is de beslissing snel gemaakt, op transport naar Holland. Wij gaan dan de laatste paar dagen samen door op de Yamaha.  
De rest van de avond lekker gekletst, illegale drank gedronken (mjummie!), gepraat over religie (dit is Ierland, you know) en over techniek. Roger en Noël hebben elkaar gevonden, ze bomen lekker door over stroompjes, motoren etc. Daarna slapen maar dat lukte niet erg, want de hoofden liepen door, wat er alle­maal geregeld moet worden. Wat kan er mee en wat kan in de BMW blijven. Die zou volgens de planning de eerste week van juli worden opgehaald. Tevens moeten de tickets van Roger gewijzigd worden want de ANWB wil ze gebruiken voor de repa­triëring van de BMW. Er moet dus maandag nog genoeg geregeld worden.  

Maandag 24 juni '96       {IRL}      [warm-droog-bewolkt]

Redelijk geslapen in het antieke bed, ontbijten en dan bedenken wat er allemaal mee moet. Eerst maar beide motoren leegha­len en de bagage her-verdelen. Van de Yamaha moeten de rem­blokken nagekeken worden en kijken hoe het met de stroompjes gaat. Dat blijkt nog mee te vallen i.g.v. nood kunnen we met het licht aan rijden.We kunnen redelijk wat spullen meenemen als we de slaapzakken als zitje in de bak gebruiken. Maar kleren en eetgerei (brander e.d.) blijven bij de BMW. Deze moeten we ook zo afplakken dat er niets afwaait of uitsteekt.  
We moeten dus de rest van de vakantie uit eten en wat aanmod­deren met het ontbijt. Noël waarschuwt ons om, vanwege de zware belading van de Yamaha, de grotere wegen te nemen, over het algemeen is dan het wegdek wat beter. Eerst nog, vlakbij hun huis, een "fairy fort" bekeken, span­nend, zij er echt elfjes? (Een fairy-fort of ring-fort is een soort van terp die meer als 1000 jaar geleden zijn gemaakt door de toenmalige bewoners van Ierland. Het zijn ringvormige aarden wallen en ze woonden er en konden hun vee veilig stel­len. Ze zijn nu helemaal overwoekerd. Ierland staat er vol mee.)  
Toen rijden, eerst Roger maar om de boel een beetje te testen, maar alles gaat goed. Nog gestopt bij de 'Rock of Cashel', een kasteel op een rots in een verder glooiend landschap. Daar we allebei toch wel wat gespannen zijn, gunnen we ons geen tijd om alles uitgebreid te bekijken. Verder richting Cork en toch maar een stukje binnendoor, want dat scheelt toch wel heel wat kilometers. We kozen voor een camping bij Killarney, dan kunnen we toch nog co.Kerry zien en zitten we op redelijke afstand van de boot (100 km) zodat we niet meer hoeven te verkassen met de tent. Hier blijven we 3 nachten. Snel de tent opgezet en de stad in voor boodschappen en warm eten. Het werd 'Irish Stew'. Killarney is een toeristische plaats, maar wel gezellig.

Dinsdag 25 juni '96       {IRL}       [regen - somber weer]

Toen we wakker werden regende het een beetje, dus maar verder slapen. Bij onze tweede ontwaak poging regende het een beetje veel. Toch maar naar Killarney. Aldaar wilden we naar een modelspoorweg, omdat er met die regen buiten ook niet veel aan was. Eerst koffie en toen treintjes bekijken. Heel mooi, maar hij kwam ons toch wel wat bekend voor. Volgens mij (Roger) was dit dezelfde baan die we, tijdens onze vakantie in '92, al hadden gezien in Beaulieu, zuid Engeland, bij het auto en motormuseum aldaar. Bij navraag klopte dat dus ook, de baan is verhuist naar Ierland en lichtelijk aangepast.  
We hebben hier ook gekeken voor een bierwagonnetje voor Bertus, maar niks. Er worden zowiezo weinig modeltreintjes e.d. verkocht hier in Ierland, waarschijnlijk omdat er ook weinig echte spoorwegen zijn. Toch nog wat andere leuke hebbedingtjes voor Bertus gevonden, nog een T-shirt voor René en een cd voor Gré. Tenminste dat dachten we. Toen we in een restaurant zaten te wachten op de 'Shepards Pie', bleek het doosje leeg te zijn.  
Na het eten terug en alsnog de cd opgehaald, no problem. Overal zagen we trouwens posters e.d. hangen van die Ierse band, wij hadden er nog nooit van gehoord. (Maar zouden de Ieren wel eens van de Havenzangers gehoord hebben?) Terug op de camping hebben we in de recreatieruimte, onder het genot van een 'Harp-lager' dit verslag weer bijgewerkt.  

Woensdag 26 juni '96       {IRL}      [bewolkt, later zon]

Het is gelukkig weer droog, dus we kunnen de "Ring of Kerry" gaan bekijken. Dit is een tocht over het schiereiland Iveragh. Naar men zegt is dit één van de mooiste gebieden in Ierland. Wilma rijdt en Roger in 't bakkie. Via het 'Killarney National Park' begint de tocht. Dat begint dus zeer mooi, prachtige bossen en mooie vergezichten, waaronder het bekende "Ladies View". Door naar Kenmare, hier was een soort van kofferbak­marktje, hier vonden we nog wat treinachtigs voor Bertus. Via de N70, de kustweg, naar de punt van het schiereiland gereden. Prachtig! Via de westkust omhoog en nog een extra toertje gereden (Skelligs Ring). Via smalle single track weggetjes door de bergen en via de kust weer verder. De terugweg hebben we binnendoor gedaan. Hier was de omgeving mooier, maar de wegen navenant slechter. Gigantische gaten in de weg, zodat je steeds moest slalommen om die gaten te ontwijken. Ook lagen er grote stukken steen op de weg die regelmatig tegen de onder­kant van de motor aansloegen.  

Over de Balligisheen pass kwamen we langs de hoogste berg van Ierland (1041m). Na diverse keren verdwaald te zijn vanwege de omgedraaide wegwijzers, kwamen we toch uiteindelijk in Killar­ney terug. Weer es 'n keer fish & chips gegeten en wat bier gehaald. Op de camping gekeken of de brokken steen nog schade hadden aangericht onder de motor. Er was onder het zijspan een draad doormidden geslagen, snel gerepareerd zodat we morgen­vroeg gelijk weg kunnen.  

Donderdag 27 juni '96      {IRL-GB}       [lekker rustig weer]  Wilma was er al om een uur of vijf uit en ik (Roger) een uur later. Het otbijt was al reeds gemaakt dus om 7 uur op pad richting Cork. De weg die we volgden, de N22, was heel aardig maar er zaten toch nog wat aardig slechte stukken in. Bij de boot aangekomen kon ik (Roger) gewoon bij Wilma op de ticket als passagier. Op het opstelterrein van de boot stonden ook een aantal engelse klassieke auto's te wachten, o.a. Jaguar-E type, Triumph Herald en een vooroorlogse MG en Alvis. Heel leuk! De boot zelf leek wel een cruiseschip zo luxe. We hebben wat geslapen en een stuk vaneen film gezien (zo'n tranentrekker, the Piano), maar er was niks anders. Na 8 uur kwamen we aan in Pembroke (Wales) en we hadden het plan opgevat om in één ruk door te rijden naar de boot in Ramsgate. Door het glooiende landschap van Wales, over de grote brug bij Bristol verder Engeland in.  
Bij de eerste tankstop van berijder gewisseld en zoveel moge­lijk niet persé noodzakelijke lampjes uit de Yamaha gedraaid. Dit omdat de accu anders niet genoeg bijlaadt. De reis door Engeland ging verder vlot maar bij London misten we de grote rondweg (M25) en reden we richting "London-Inner­city" en dat in het donker. We hebben toen maar de binnenste ring genomen dwars door de buitenwijken. Roger reed en die nam snel de rijstijl over van de rest van het verkeer. Dus met zo'n 60-70 km/h door de straatjes en hetwas inmiddels al middernacht, dus....  

Vrijdag 28 juni ;96      {GB-B-NL}    [goed weer om te rij­den]  Al met al zo'n 40 km door London gereden maar al gauw kwamen we weer op de A1/M2 richting Dover/Ramsgate. Onder het rijden sloeg de twijfel toe. Hoe laat zou de boot vertrekken? En gaat die dan wel naar Oostende? Of naar Duinkerke? Om 1.30 uur kwamen we aan in de haven van Ramsgate en, geluk­kig, de eerste de beste boot ging naar Ostende, om 4.30 uur.
In de wachtruimte een nogal vies bakkie koffie genomen, maar je bleef er wel wakker van. Zodra we op de boot waren en de motor hadden vastgezet, hebben we een bank opgezocht en zijn we gaan slapen, net zoals een groot deel van de andere passa­giers. Overal lagen mensen op banken en in stoelen te slapen. We werden bruut uit onze slaap gehaald door de stem van de omroeper die in 4 talen mompelde dat het restaurant dicht zou gaan. Dus nog snel een ontbijt gehaald. In Oostende van de boot af en dan moet je weer rechts rijden. Dat viel niet mee na 4 weken flitsend links rijden. Zelfs in noodstuaties week ik (Roger) naar links uit, maar snel weer afleren!  
Over de snelwegen door België en Nederland naar huis. Onderweg is dit stukje overde laatste twee dagen geschreven en dat valt niet mee in zo'n bonkend zijspan! 's Middags kwamen we aan op de club en hebben even in het kort ons verhaal verteld. Tevens nog even de satelietschotel verplaatst en ingeschreven voor een bardienst. Dan naar huis en douchen en SLAPEN!!  

Zaterdag 29 juni '96      {NL}          [regenachtig]

Lekker uitgeslapen in ons eigen bed. We werden wakker gebeld door de chauffeur van de ANWB die 's middags de BMW terug wilde brengen, of dat mogelijk was i.v.m. de vlootdagen. Natuurlijk! Voor de rest opgeruimd en inkopen gedaan.  Om een uur of drie kwam de BMW aan en in de stromende regen hebben we hem afgeladen en in de garage gezet. 's Avonds lekker naar de club en hebben we allebei een paar uur achter de bar gestaan, we hebben het uiteindelijk volgehouden tot zondagmiddag 1 uur en toen waren we wel een beetje moe!  

Zondag 30 juni '96      

's Middags naar bed en in de loop van de avond nog even naar de club om even in alle rust bij te praten. Nu was onze vakantie echt afgelopen...  

Epiloog

Vakantie op Man is zeer aan te bevelen, de races zijn ook zeer de moeite waard. Het eiland is zeer afwisselend en er is genoeg te zien, ook buiten de races om.  
Ierland is ook een schitterend land met mooie ruige natuur, het enige probleem is dat je vrij veel met de boot moet om er te komen, maar de kosten daarvan vallen wel mee. De wegen in Ierland zijn over het algemeen zwaar kut. Er is maar zo'n 40 km snelweg en er zijn (stervormig vanuit Dublin) een stuk of 10 hoofdwegen, N1 t/m N10, alle wegen met een hoger nummer of met andere letters zijn hopeloos. Gaten waar je wiel zowat in verdwijnt of bulten en kuilen waar geen schokbreker tegen bestand is. Minder geschikt voor zijspannen en spartaans geveerde (italiaanse sport-) motoren.

Het links rijden valt ook wel mee, alleen als je voor je op de weg opeens MOTS ziet staan, rijdt je dus weer rechts....